Narcyzm w ujęciu Neville Symingtona to obrona maniakalna podtrzymująca, wielkościowe poczucie wartości, której przyczyną jest trauma- deficyt, deprywacja. Człowiek zaburzony narcystycznie, odwraca się od dawcy życia, czyli tego co żywe i spontaniczne, kierując się w stronę unikania rzeczywistości wewnętrznej i zewnętrznej, dezintegrując psychikę na wiele części.
Narcystyczna jednostka tworzy relacje poprzez uwodzenie, kontrolę i manipulacje, dążąc do wszechmocy i odcinając się od prawdziwej bliskości.
Narcyz potrzebuje innych, ale nie potrafi być blisko, atakując swoje potrzeby i tęsknotę za miłością, w swoich fantazjach okrada obiekt z tych aspektów, które potrzebuje.
W narcystycznej iluzji istnieje fantazja, że jest się jedyną osobą na świecie i nie ma miejsca na Innego a jeśli on się już pojawia to sprawowanie nad nim kontroli, uruchamia działanie, by Inny nie mógł stać się suwerenną jednostką.
Wg autora Anna Karenina i jej mąż Karenin, są przykładami osób narcystycznych, którzy nie rozpoznają w sobie śmiercionośnych aspektów psychiki.